Լուիզա Թադևոսյանի ֆեյսբուքյան գրառումը.
«Հայկս ծառայության գնալիս ասեց.
-Ես բոլորիդ պահապան հրեշտակն եմ:
Տենց էլ եղավ, դարձավ մեր պահապան հրեշտակը:
Դեռ պատերազմի առաջին օրն էր, անընդհատ զանգում էր, ասում էր կյանքս մի անհանգստացի սաղ տոչնիա, քեզ լավ նայի, նստի շորերը ընտրի, պատվիրի, որ հասցնենք,(հոկտեմբերի 25-ին Հայկիս ընկերոջ նշանդրեքն էր: Քավորը Հայկն էր լինելու) քեզ շատ եմ սիրում, կզանգեմ:
Ամեն օր զանգում էր, շատ ուրախ ու հանգիստ էր խոսում, եթե իրեն չճանաչեի կմտածեի, թե ապահով վայրում թաքնված է:Միայն ասում էր, որ հիշեմ, թե ինչքան շատ է ինձ սիրում, միայն դա էր կրկնում, երբ խնդրում էի խոստանալ, որ հետ կգա, մերժում էր, ասում էր,որ խոստանալ չի կարող։
Վերջին խոսակցության ժամանակ խոստացավ, որ հետ կգա, ասում էր, որ երբեք չմոռանամ, թե ինչքան է ինձ սիրում, ինձ լավ նայեմ, հոգ տանեմ իմ մասին, մինչև ինքը գա:Խնդրել էր, որ գնամ Սբ. Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցի ու 3 հատ մոմ վառեմ, արել էի:
Ընկերների հետ խոսելիս էլ ասել էր, որ ինքը կանգնած է առաջնագծում, որ ընկերներն էստեղ անեն ամեն բան իրենց նպատակներին հասնելու համար:
Պատերազմի հինգերորդ օրը (Հոկտեմբերի 1) Հայկս զոհվեց:
3 ընկեր էին, առաջին գռադից պատը փլվել էր ընկերոջ վրա, վազել է, որ հանի ընկերոջը, մյուս ընկերն էլ իր հետևից, գցել են երկրորդ գռադը, Հայկս մյուս ընկերոջ հետ մարմնով պահել է պատի տակ մնացած ընկերոջը, իրենք զոհվել են, իսկ վիրավոր ընկերը Հայկի հոգեհանգստի ժամանակ բացել է աչքերը, չնայած որ վիճակը շատ ծանր էր:
Հոգուս խորքում որքան էլ նեղացած լինեմ, աննկարագրելի հպարտ եմ, ես վստահ եմ, որ ինքը դրախտում իրեն արժանի արքայությունն է վայելում:
Հայկս աննկարագրելի հոգատար էր, ուշադիր, կյանքով լի, ունեինք բազում նպատակներ ու երազանքներ, մեր նշանդրեքն էինք պլանավորում: 4 ամիս էր մնացել, մեզ թվում էր, որ սա մեր վերջին փորձությունն է, 4 ամիս անց պիտի լինեինք ամենաերջանիկը: Ամեն օր ապրում էինք այն սպասումով,որ շուտով կվերջացներ ծառայությունը ու էլ ոչինչ մեզ չէր խանգարի:
Հայկն ինձ համար ամենինչ է արել, ամենինչ, իր կողքին ես ամենաերջանիկն ու բախտավորն եմ եղել:
Վստահ եմ, հիմա ամեն բան անում է, պատրաստում է, որ երբ գնամ իր մոտ,վերջապես միասին լինենք ու էլ ոչինչ չխանգարի մեզ:
Կյանքից նեղացած լինելով հանդերձ, շնորհակալ եմ, որ ճանաչել եմ քեզ, որ հենց ինձ ես ընտրել, որ ունեցել եմ ամենասիրուն ու չկրկնվող պատմությունը:
Սիրում եմ քեզ, ավելի շատ, քան երբևէ….»։
