«Ազատ Ձայն» լրատվականն իր ընթերցողին է ներկայացնում Նացիստական Գերմանիայի վերնախավի հրեական թնջուկը: Ովքե՞ր էին շրջապատում Հիտլերին, ո՞րն էր Հիտլերի կողմից համակենտրոնացման ճամբարներ հիմնելու նպատակը և ինչպե՞ս ստեղծվեց Իսրայել պետությունը, ներկայացնում ենք ստորև:
Հիտլերի իշխանության գալուց հետո հրեա բանկիրների փողերի շնորհիվ Համաշխարհային սիոնիստական կոմիտեի ղեկավար Խայիմ Վեյցմանը Ադոլֆի հետ համաձայնագիր է կնքում՝ «Գերմանիայից աշխատուժի կարգավիճակով Պաղեստին տեղափոխել գերմանացի հրեաներին, ովքեր հեռացել են այնտեղից»:
Հետագայում 1933թ-ից հրեական տարաբնույթ կազմակերպություններ և գործակալություններ 6 անգամ հայտարարեցին, որ նրանք Գերմանիայի հետ պատերազմական դրության մեջ են: Սույնով՝ ամեն կերպ փորձելով հրեաներին դուրս հանել Գերմանիայից:
Սակայն իրականում ֆաշիզմը և սիոնիզմը սերտ դաշնակիցներ էին: «Խավարյան Համաձայնագիրը» նացիստական Գերմանիայի և Համաշխարհային սիոնիստական կազմակերպության պաղեստինյան կենտրոնի միջև ստորագրվել է նույն 1933թ.՝ մինչև 1930-ականների վերջը հնարավորություն տալով կապիտալի արտահոսքը դեպի Պաղեստին: (W.Feilchenfeld, 1972, Haavara-Transfer Nach Palustina. Tilbingen: Mohr/ Siebeck; David Yisraeli, «The Third Reich And The Transfer Agreement», Journal Of Contemporary History, London, 1971, No 2. p.129-148; Encyclopedia Judaica, 1971, Haavara. Vol. 7. p. 1012-1013). (Նկ. 1)
Միաժամանակ ՍՍ-ը համագործակցում էր Պաղեստինում սիոնիստական «Հագանա» ընդհատակյա ռազմականացված կազմակերպության հետ ՝ էմիգրացիոն հարցերով օգնություն ցուցաբերելով և մյուս կողմից սիոնիստների համար զենքի մաքսանենգությամբ էր զբաղված: (F. Nicosia, «Third Reich», p.63-64, 1985 г.;Wistrich, R. «On Hitler’s Critical View Of Zionism In Mem Kampf» See Vol. 1, Chap. 11. Quoted In: Hitler’s Apocalypse, p. 155, 1985).
Այս երկուսի միջև ընկերությունն այնքան ամուր էր, որ 1934թ. գործը հասավ համատեղ դրամի թողարկմանը (Նկ. 2):
Սիոնիզմի գաղափարները քաջալերվում էին նույնիսկ էսէսական թերթերում «Das Schwarze Korps» («Das Schwarze Korps», September 26, «The Third Reich And The Palestine Question», 1985, p.56-57): Բացի այդ՝ նացիստական կառավարությունը կազմակերպել էր 40 տնտեսական համակենտրոնացված ճամբարների ցանց ամբողջ Գերմանիայում, որում երիտասարդ սիոնիստները Պաղեստին տեղափոխվելը հնարավորություն ունեին պատրաստվել համակենտրոնացված կյանքին (Кибуц), որը կիրառելու էին Պաղեստինում (նախքան Իսրայելն իրենց պետություն հռչակելը, հրեաները այս մեթոդը կիրառում էին, այսինքն՝ տեղի էր ունենում ընդհանուր գույքի և արտադրանքի կառավարում, աշխատանքային հավասարություն, սոցիալական ծառայությունների կիրառում և այլն: Առաջին նման տնտեսական ճամբարները սկսեցին գործել Պաղեստինում 1909թ-ին: Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին նմանատիպ կենտրոնների քանակը հասել էր 8-ի):
1937թ-ին Համաշխարհային սիոնիստական կազմակերպության կողմից Վեյցմանը Գերմանիա ուղարկեց իր տեղակալին` Ֆեյֆել Պոլկեսին, Բեռլինի գեստապոյի հրավերով, հրեա Ադոլֆ Էյհմանի անունից: Էյհմանի և Պոլկեսի համագործակցությունը ղեկավարում էր հրեա Հեյդրիխը, իսկ նրա ետևում կանգնած էր անձամբ Հիտլերը: (Ս. Քոչարյան «Սիոնիզմը առանց դիմակի», էջ 27)
ՍՍ-ի Տնտեսության և ադմինիստրացիայի վարչություն հատուկ բաժինը՝ Օսվադ Պոլեմի ղեկավարությամբ աշխատում էր, որպեսզի ճամբարներն ավելի շատ վերածվեին ինդուստրիալ կոմպլեքսների:
Որպես «իսկական արիացի», «Իդեալական գերմանացի զինվորի»՝ նացիստական մամուլը գովաբանում էր վերմախտի մարտիկի՝ Վերներ Գոլդբերգի կերպարը (հոր կողմից հրեա): Իսկ հրեա աղջնակ Հեսսի Տաֆտը ներկայացվում էր որպես «իդեալական արիացի»: (Նկ. 3)
Վերմախտի մայոր Ռոբերտ Բորխարդը ստացավ պարգև 1941թ-ի օգոստոսին խորհրդային զորքին տանկով ճեղքելու համար: Հետո նա ուղարկվեց Ռոմելյայի աֆրիկական ստորաբաժանում: Էլ-Ալամեյնում գերի ընկավ անգլիացիներին: 1944թ. Նրան թույլ տվեցին տեղափոխվել Անգլիա՝ միանալու հրեա հորը: 1946-ին Բորխարդը վերադարձավ Գերմանիա՝ հայտնելով հրեա հորը՝ «Ինչ-որ մեկը պետք է չէ՞ կառուցի մեր երկիրը»:
Փոխգնդապետ Վալտեր Հոլլանդերը (մոր կողմից հրեա) անձամբ Հիտլերի կողմից ստացավ վկայագիր, որում ֆյուրերին շնորհվում էր «արիականություն»: Այդպիսի վկայագրեր «գերմանական արիական արյան» վկայակոչումներով Հիտլերի կողմից ստորագրվել են հրեական ծագմամբ տասնյակ բարձրաստիճան սպաների համար: Պատերազմի տարիներին Հոլլանդերը պարգևատրվել է երկրորդ աստիճանի Երկաթե խաչով և հազվագյուտ տարբերակմամբ՝ Գերմանական Ոսկե խաչով: 1943-ին նա ստացավ Ասպետական խաչ:
ԳԴՀ-ի նախկին կանցլեր Գելմուտ Շմիդտը օդուժի սպա էր, հրեայի թոռ, վկայում է. «Միայն իմ օդային անձնակազմում կային 15-20 ինձ նման (Խ.կ. նկատի ունի հրեա) երիտասարդներ»:
1944թ. հունվարին վերմախտի կադրային բաժինը կազմեց 77 սպաների և գեներալների գաղտնի ցանկ «խառնված հրեական ռասային և ամուսնացած հերուհիների հետ»: Բոլոր 77-ն ունեին ինքնությունը հաստատող փաստաթղթեր՝ տրված Հիտլերի կողմից «գերմանական արիական արյուն» ունենալու վկայակոչումով: Թվարկվածների մեջ 23-ը փոխգնդապետ էին, 5-ը՝ գեներալ-մայոր, 8-ը՝ գեներալ-լեյտենանտ և 2-ը՝ դաշտային գեներալներ:
Ռեյնհարդ Հեյդրիխը, ով ղեկավարում էր Կայսերական անվտանգության գլխավոր վարչությունը, գեստապոն, քրեական ոստիկանությունը, հետախուզությունը և հակահետախուզությունը, 16 տարեկանում դիմեց հրեական շովինիստական կազմակերպությանը՝ «Ֆրայկոպս»-ին, որպեսզի փարատի հրեա պապիկի մասին լուրերը: 1925թ-ի կեսերին Հեյդրիխը ծառայել է ուսումնառազմական «Բեռլին» նավատորմում, որտեղ կապիտանը ապագա ադմիրալ Կանարիսն էր: Ռեյնհարտը ծանոթացել է իր կնոջ՝ հրեական ծագմամբ Էրիկայի հետ, տանը կազմակերպել ջութակային կոնցերտներ: Միանալով Հիտլերին, Հեյդրիխը բարձրանալով նացիստական սանդուխքով՝ դարձավ ՍՍ-ի ամենաերիտասարդ ֆյուրեր՝ զորքերի հրամանատար:
«Հրեական նացիզմի» կլասիկ օրինակ կարելի է համարել 3-րդ Ռայխի էլիտայում հայտնի ավիացիաայի դաշտային մարշալ Էրխարդ Միլհին: Նրա հայրը հրեա դեղագործ էր: Միլհը հայտնի Ռիխտհոֆֆենի դիվիզիաիայում ծանոթանալով երիտասարդ Հերինգի հետ՝ աչքի է ընկել շտաբում, չնայած որ ինքն անձամբ չի թռել: 1929թ-ին, Միլհը դարաձավ «Լյուֆթանզայի» ազգային ավիափոխադրող ընկերության գլխավոր տնօրեն, վերջինս անվճար ինքնաթիռներ էր տրամադրում Գերմանիայի նացիոնալ-սոցիալիստական բանվորական կուսակցությանը (ՆՍԴԱՊ): Մեծ տարածում ուներ ժամանակին Հերինքի աֆորիզմը Միլհի առումով. «Իմ շտաբում ես ինքս կորոշեմ՝ ով է ինձ մոտ հրեա, իսկ ով՝ ոչ»: Պատերազմից հետո Միլհը 9 տարի նստել է բանտում: Հետո մինչև 80 տարեկան աշխատել է որպես «Ֆիաթ»-ի և «Տիսսենի» խորհրդատու:
Ոչ պակաս հետաքրքիր է Լյուբավիչի րաբբի Իոսեֆ Իցխակա Շներսոնի մեկնումը Վարշավայից 1939թ-ի աշնանը: Խաբադնիկները (հուդայական հոգևոր շարժում) ԱՄՆ-ում դիմեցին պետքարտուղար Կորդելլու Հէլլուին օգնության խնդրանքով: Պետքարտուղարությունը պայմանավորվեց ադմիրալ Կանարիսի՝ Աբվեռա ռազմական հետախուզության ղեկավարի հետ, որպեսզի Շներսոնը ազատ մուտք գործի Հոլանդիա: Լյուբավիչի րաբբիի հեռացման գործընթացը օկուպացված Լեհաստանից ղեկավարում էր Աբվեռի փոխգնդապետ Էռնստ Բլոխը՝ հրեայի որդի: Բլոխը պաշտպանում էր րաբբիին գերմանացի զինվորների հարձակումներից, իսկ ինքը թաքնված էր ապահով փաստաթղթով. «Ես՝ Ադոլֆ Հիլտլերս՝ գերմանական ազգի ֆյուրերը, սույնով հաստատում եմ, որ Էռնստ Բլոխը հանդիսանում է գերմանական արյան կրող»:
Նույն ազգանունը կրող հրեա Էդուարդ Բլոխը անձամբ ֆյուրերից 1940թ-ին ստացել էր թույլտվություն ԱՄՆ տեղափոխվելու համար: Նա բժիշկ էր Լինցից, ով բուժում էր Հիտլերի մորը և հենց Ադոլֆին մանուկ հասակում:
Նույն վերմախտում ծառայում էին ոչ միայն զինվորներ և կրտսեր սպաներ հրեական ծագմամբ, այլև դաշտային մարշալ Մանշտեյն-Լեվինսկին, 2 գեներալ, 8 գեներալ-լեյտենանտ, 5 գեներալ-մայոր և 33 գնդապետներ, ովքեր վերմախտում պատասխանատու պաշտոններ էին զբաղեցնում, էլ չասենք Գերմանիայի վերնախավի մասին:
Ինքը Հիտլերը նույնպես խառնածին էր:
Գերհարդ Կեսսլերը (Նկ. 4), ով 1933թ-ին ստիպված էր դադարեցնել իր հետազոտությունները «նացիստական հրեականության» վերաբերյալ և տեղափոխվել Ստամբուլ: Իր գիտական «Հրեաների իսկական անունները Գերմանիայում» աշխատության մեջ (Gerhard Kessler, «Kampf und Aufbau!: junge deutsche Politik» », F. Meiner, 1933, էջ. 64) անմիջապես մատնանշում է հրեական անունների ծագումը և այն նախարարների անունները, ովքեր ամենամոտն էին կանգնած Հիտլերին. Հեսս (հիմնական անունը), Ռոզենբերգ (արևմտագերմանական-սլավոնական կոլոնիալ տարածքից), Ֆրանկ (հիմնական անունը), Լեյ (Լեվի բառի փոփոխված տարբերակն է), Զոննեման (օրիորդական անունը Հերինգի կնոջ, եղել է գերմանականացված ազգանունով Սիմեոն, ինչպես Հիտլերի կնոջ Եվա Բրաունի օրիորդական անունը: (մեջբերումը՝ ХеннекеКардель, «Адольф Гитлер – основатель Израиля»).
Պաղեստինցի արաբ Յունիս Բարուն, լրագրող և ազգայնամոլ, ժամանեց Բեռլին գաղափարով, որ ստեղծի Անգլիայից անկախ արաբական Պաղեստին: Լսել էր Եվա Բրաունի հրեական արմատների մասին բժիշկ Բրաուխիչից կայսերական ռադիոյով. «Նրանց բոլորի երակներով հրեական արյուն է հոսում: Սատանան գիտի, թե ինչու այդպես ստացվեց: Իսկ ինչ վերաբերվում է արաբական Պաղեստինին, սիրելի Բարի, ավելի լավ է այդ գաղափարը հանեք ձեր գլխից»:
Վերմախտում ընդդեմ Կարմիր Բանակի կռվում էին ամենաքիչը 150 հազար հրեաներ, իսկ Ներքին Զորքերում 1946թ-ի օգոստոսի 2-ին հաշվվում էին 10.173 էսէսական հրեա գերիներ:
Օրինակ՝ հրեաները, ովքեր ֆիննական լեգիոնի գերիների մեջ էին, 4 անգամ ավելի շատ էին, քան Խորհդային բանակի հետ կռվող ֆինները: Այդ նույն հրեաները Օսվենցիմի ձեռնարկություններում արտադրում էին սինթետիկ բենզին և կաուչուկ վերմախտի համար: Լենինգրադը պաշարած ֆիննական բանակում ծառայում էին մոտավոր 300 հրեաներ: Նրանց հնարավորություն էր տրվում հետևել կրոնական սովորույթներին, ինչի համար Սվիր գետի վրա՝ մի վրանում, հավաքել էին ճամբարային սինագոգ: Այսպես, «թլպատված ֆին երիտասարդները» կռվում էին հանուն 3-րդ Ռայխի և զորեղ Ֆինլանդիայի հաղթանակի համար: Նրանցից երկուսը՝ մայոր Լեո Սկուրնիկը և ենթասպա Սողոմոն Կլասսը, ներկայացված էին վերմախտի հրամանատարության գերմանական բարձրագույն պարգևի՝ առաջին կարգի Երկաթե խաչի:
1942թ-ի մայիսին Տրավնիկում՝ Լյուբլինա քաղաքի մոտ, հսկիչների պատրաստման ճամբար կար՝ հիմնականում Արևմտյան Ուկրաինայի ուկրաինացիներից և հրեաներից բաղկացած, նրանց անվանում էին «տրավնիկներ»: Համազգեստը՝ ՍՍ-ի սև համազգեստն էր՝ եռաժանի ականջակալներով: ՍՍ-ում ծառայող հրեաները այնտեղ էին հավաքվել Գերմանացի հրեաների Գործադիր խորհրդի կամքով: Այդպիսի խորհուրդներ ստեղծվել էին ոչ միայն Գերմանիայում, այլև Եվրոպայի շատ այլ գրավված երկրներում, մասնավորապես Վարշավայի համակենտրոնացված ճամբարներում: Reichvertretung – Յուդենտրատի Կայսերական խորհուրդը գլխավորում էր րաբբի Լեո Բեկը:
Բեկ Լեո (1873-1956), րաբբի, գլխավորում էր Բեռլինի 3-րդ Ռայխի հրեական համայնքը: Ծնվել է Լիսում, Պրուսիա (այսօր՝ Լեսնո, Լեհաստան), րաբբի Սամուիլ Բեկի ընտանիքում: Ծառայել է որպես րաբբի 1912-ից մինչև 1943թթ. Օպոլում, Դյուսսելդորֆում և Բեռլինում: Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին եղել է բանակի հոգևորական: Համագործակցել է Բեռլինի գերմանական րաբբիների միությանը և ղեկավարել է ընդհանուր Բնայ Բռիտը: 1943-ին ուղարկվել է Տերեզիենշտատի ճամբարը, որտեղ փիլիսոփայության և աստվածաբանության դասախոսություններ էր կարդում: 1945-ից ապրել է Լոնդոնում՝ դառնալով գերմանացի հրեաների խորհրդի նախագահ և առաջադիմական հուդայականության Համաշխարհային Միության նախագահ: 1954-ին Լոնդոնում հիմնել է Լեո Բեկի ինստիտուտը, հենց այնտեղ էլ մահացել է:
Հրեա ահաբեկիչ Յաիր Շտերնը մի քանի անգամ Պաղեստինից գնացել է Բեռլին՝ հանդիպելու հիտլերյան ղեկավարությանը (1940-1942թթ.): Հենց հիտլերականների աջակցությամբ կարողացել է Պաղեստինում ստեղծել հրեական ահաբեկչական կազմակերպությունը՝ ԼԵԽԻ-ին (Իսրայելի ազատամարտիկներ), ովքեր դիմել էին նացիստներին՝ առաջարկելով գերմանական բանակին իրենց օգնությունը՝ անգլիացիներին Պաղեստինից հանելու հարցում: Հրեա ահաբեկիչ Իցխակա Շամիրի հանդիպումները Էյհմանի, Հիտլերի և Հիմմլերի հետ տեղի են ունեցել 1940-1941թթ.: 1942թ-ին այդպիսի բանակցությունների գնալու փորձերեը անհաջողությամբ պսակվեցին՝ անգլիացիները նրան ձերբակալեցին Բեյրութում:
1943թ-ին Պաղեստին ժամանած 3մլն հրեաներից 130 հազարը հավաքագրվեիցն հրեական բանակում, որը վերացնում էր ոչ միայն արաբներին: 1945թ-ին այդ հրեական ստորաբաժանումները բերվեցին բաժանարար ուժերի միջև Խորհրդային Միության և դաշնակիցների՝ ԱՄՆ-ի, Անգլիայի, Ֆրանսիայի միջև ՄԱԿ-ի «կապույտ սաղավարտների» տեսքով, անվանվելով պաշտոնապես «ՄԱԿ-ի Պաղեստինյան ստորաբաժանում»: Որոշ աղբյուրների համաձայն՝ հենց այդ «ստորաբաժանմանն» է ուղղվել սիոնիստների հրամանը՝ բռնաբարել գերմանացի կանանց: Դրանից հետո Գերմանիայում ծնվեցին շատ հրեա երեխաներ՝ ծանրացնելով գերմանացիների հետպատերազմյան բեռը:
Իրականում, 3-րդ Ռայխը ստեղծվել է հրեաների կողմից և Հիտլերի նպատակն էր ստեղծել «Իսրայել» պետությունը: Երբ հրեաներին ողջ Եվրոպայով մեկ կենտրոնացնում էին ճամբարներում, իսկ այնտեղից գերմանացիների վերահսկողությամբ տեղափոխում էին Պաղեստին՝ նպատակը մեկն էր՝ Պաղեստինում ստեղծել Իսրայել:
Այս փաստերը ծածկելու համար ՀոլդաՄեիրը Վաշինգտոնից պահանջեց Օսվենցիմի ռմբակոծությունները: Բայց ամերիկացիները գերադասեցին կենտրոնանալ խաղաղ Դրեզդենի և այլ օբյեկտների ռմբակոծությունների վրա, որոնք պատրաստ էին անցնելու Խորհրդային բանակին: Այնպես որ հոլոքոսթի և նրա հետևանքով զոհերի թվերի քանակը ստիպված էին հորինել սուտ հրատարակությունների շնորհիվ (Ի դեպ, դրանց տպագրությունը սկսվել է դեռևս 1900 թվից՝ որպես ապացույց կան 246 անհերքելի փաստեր):
1945թ-ի ապրիլին «Սմերշ» Oranienburg-ի ճամբարից բռնագրավվեցին փաստաթղթեր, որոնք ապացուցում էին, որ այն ազգերի ներկայացուցիչները, ովքեր որ մահացել են գերմանական ճամբարներում, սկսած դրանց կազմավորումից 1935թ-ից մինչև դրանց կրճատումը 1944թ. և 1945 սկիզբը կազմում էին 403.713 մարդ: Այդ 403.713 մարդուց 70.137-ը մահացել են Աուշվիցում՝ ներառյալ 38.031 (Նկ. 5) հրեա տարբեր պատճառներով. 10 տարվա ընթացքում նրանք մահացել են տիֆից, ծերությունից, կարմրուկից և այլն, ինչպես նաև մահապատիժներից: Ամեն ամիս յուրաքանչյուր ճամբարի կամենդանտը ճշգրիտ հաշվետվություններ է ուղարկել բանտարկյալների մասին՝ բոլոր ճամբարների կամենդանտ ՍՍ-ի գեներալ Ռիչարդ Գլաքսին, որի շտաբ-բնակարանը գտնվում էր Oranienburg-ի ճամբարում:
Ի դեպ, ԱՄՆ-ի ժողովրդագրական վկայագրերը մինչև 1947թ-ը ցույց էին տալիս, որ պատերազմի ընթացքում «հրեաների» թիվը համաշխարհային բնակչությունը կենսամակարդակով մի քանի հարյուր հազարով է աճել ընդամենը և միայն հետո՝ կամավոր կարգով այդ քանակը ներկայացվեց իբրև միլիոններ:
1989թ-ին սուտն այնքան մեծացավ, որ նույնսիկ Օսվենցիմի ցուցակներում փոխեցին թվերը զոհված հերաների թիվը սկզբում ներկայացնում էին 4 միլիոն, հետո կրճատեցին մինչև 2.5 միլիոնի: Չնայած որ մինչ օրս էլ շարունակվում է ներկայացվել միֆական 6 միլիոնի հասնող հրեական զոհերի կեղծ թվերը:
Եվ որպես վերջաբան ներկայացնում ենք սիոնիզմի հիմնադիրներից մեկի՝ Թեոդոր Հերցլի խոսքերը՝ կանխելու բոլոր այն ելույթները, որոնք փորձում են հրեաներին պաշտպանել «հակասեմիտիզմի ճանկերից». «Հակասեմիտիզմը, որպես հզոր և, ավելի շուտ, ենթագիտակցական ուժ, հրեաներին վնաս չի բերի: Ես այն համարում եմ օգտակար շարժում հրեական անհատականությունը զարգացնելու համար»:
